மண்வளம் மற்றும் மகசூல் இலக்குக்கான உரங்கள்!

பெருகி வரும் மக்கள் தொகைக்கு ஏற்ப, உணவு உற்பத்தியைப் பெருக்க வேண்டிய கட்டாய நிலையில் நாம் உள்ளோம். மண்வளம் என்பது, பயிர் வளர்ச்சிக்குத் தேவையான சத்துகள், பயிர்கள் எடுத்துக் கொள்ளும் வகையில், போதியளவில் இருப்பதாகும். நிலத்துக்கு நிலம் மண்வளம் மாறுபடும்.

நம் நாட்டில் ஆண்டுக்கு 8-10 மில்லியன் டன் தழை, மணி, சாம்பல் சத்துகள் மண்ணில் குறைவாக இருப்பதாகப் புள்ளி விவரங்கள் கூறுகின்றன. மண்வளத்தைப் பேணிப் பாதுகாப்பது நமது முக்கியக் கடமையாகும். மண்ணிலிருந்து சத்துகளைப் பயிர்கள் எடுத்துக் கொள்ளும் அளவுக்கு ஏற்ப, சத்துகளை மீண்டும் மண்ணில் இட்டால் தான், அந்த மண், வளமாகவும், நல்ல மகசூலைத் தருவதாகவும் இருக்கும். மண்ணில் அங்ககக் கரிமம் அதிகமாக இருந்தால் தான், பயிர்களுக்கு இடுகின்ற சத்துகள், அந்தப் பயிர்களை எளிதில் சென்றடையும்.

தமிழக மண் வகைகளில் அங்ககக் கரிமச்சத்துக் குறைவாக உள்ளது. அதாவது, ஈ 0.5 சதம் உள்ளது. பயிருக்குக் கிடைக்கக்கூடிய தழைச்சத்துக் குறைவாக உள்ளது. அதாவது, ஈ 280 கிலோ/எக்டர் உள்ளது. மணிச்சத்துக் குறைவானது, முதல் மத்திம நிலையில் உள்ளது. ஈ 11 கிலோ/எக்டர் என்பது குறைவு. 11-22 கிலோ/எக்டர் என்பது மத்திமம்.

சாம்பல் சத்துக் குறைவானது முதல் அதிகமான நிலைகளில் உள்ளது. ஈ 118 கிலோ/ எக்டர் என்பது குறைவு. 118-280 கிலோ/ எக்டர் என்பது மத்திமம். 280 கிலோ/ எக்டருக்கு மேல் என்பது அதிகம். பயிருக்குக் கிடைக்கக் கூடிய கந்தகம், துத்தநாகம், போரான், இரும்பு, மாங்கனீசு, தாமிரம் ஆகியவற்றின் பற்றாக்குறை அதிகமாகி வருகிறது.

பொதுப் பரிந்துரைப்படி செய்வதால், பயிர்களின் தேவைக்கு அதிகமாகவோ அல்லது குறைவாகவோ உரங்களை இட வேண்டியுள்ளது. இந்த நிலையைத் தவிர்த்து, உணவு உற்பத்தியைப் பெருக்கி, மண்வளத்தைக் காக்கச் சிறந்த வழி, மண்ணாய்வின் மூலம் மண்வளத்தை அறிந்து, மகசூலைத் திட்டமிட்டு, அதற்கேற்ப, பயிர்களுக்குச் சத்துகளை வழங்குவது தான்.

பயிர்களுக்குத் தேவைப்படும் சத்துகளின் அளவு ஒரே அளவில் இருப்பதில்லை. பயிருக்குப் பயிர் மாறுபடும். எனவே, குறிப்பிட்ட மகசூலைப் பெற எவ்வளவு சத்துகள் தேவை என்பதை அறிவது, அப்பயிரின் தேவையை, இரசாயன மற்றும் இயற்கை உயிர் உரங்கள் மூலம் சரி செய்ய உதவும்.

இந்தப் பயிரூட்டங்களின் தேவையான அளவுகள் தெரிந்திருப்பின் திட்டமிட்ட மகசூலுக்கு வேண்டிய தழை, மணி மற்றும் சாம்பல் சத்துக்கான, இரசாயன உரச்சத்துகளைக் கணக்கிடலாம். மொத்தச் சத்துகளின் தேவையைக் கணக்கிட்ட பிறகு, மண், இரசாயன உரங்கள், இயற்கை உரங்கள் மற்றும் உயிர் உரங்களிலுள்ள சத்துகளை, பயிர்கள் எடுத்துக் கொள்ளும் திறனையும் கருத்தில் கொண்டு, உரத்தேவையைக் கணக்கிடலாம்.

ஒருங்கிணைந்த பயிர்ச் சத்துகள் முறையில், இந்தச் சத்துகள், மண், இரசாயன உரங்கள், இயற்கை உரங்கள் மற்றும் உயிர் உரங்கள் மூலம் பயிர்களுக்குக் கிடைக்கின்றன. அவற்றின் அளவுகள் பயிருக்குப் பயிர் மற்றும் மண் வகைகளுக்கு ஏற்ப வேறுபடும் என்பதைக் கண்டறிந்து கணக்கிடப்பட்டு உள்ளன.

பயிர்களுக்குத் தேவைப்படும் சத்துகளின் அளவு, மண், இரசாயன உரங்கள், இயற்கை உரங்கள் மற்றும் உயிர் உரங்கள் மூலம் கிடைக்கும் சத்துகளைப் பயிர்கள் ஏற்கும் திறன் ஆகியவற்றைப் பயன்படுத்தி, இரசாயன உரப்பரிந்துரை சமன்பாடுகள் வரையறை செய்யப்பட்டு உள்ளன. இதன் மூலம், ஒரு பயிருக்கு குறிப்பிட்ட மண் வகையில் திட்டமிட்ட மகசூலுக்கு ஏற்ப ஒருங்கிணைந்த உரப் பரிந்துரைகளை வழங்க முடியும்.

மண்வளம் மற்றும் திட்டமிட்ட மகசூல் இலக்குக்கு ஏற்ற, ஒருங்கிணைந்த உரப் பரிந்துரை அடிப்படையில், இரசாயன உர அளவுகளை நிர்ணயிக்கும் போது, பின்வரும் விவரங்களையும் கருத்தில் கொள்ள வேண்டும். உரப் பரிந்துரைகளை, அதே வகை அல்லது நிகரான மண் வகைகளுக்குப் பயன்படுத்த வேண்டும். பயிரின் மரபியல் பண்பு மற்றும் ஒரு பகுதியில் விளையும் பயிர்களின் அதிகபட்ச மகசூலுக்கு ஏற்ப, மகசூல் இலக்கை நிர்ணயம் செய்ய வேண்டும். பரிந்துரை செய்யப்பட்ட அனைத்து மேம்பட்ட உழவியல் முறைகளையும் பின்பற்ற வேண்டும்.

இரண்டாம் நிலை மற்றும் நுண் சத்துகளின் நிலையைக் கருத்தில் கொண்டு, மகசூல் பாதிப்பு நிகழாத வகையில், குறைகளைச் சரி செய்ய வேண்டும். பண்ணையில் எளிதில் கிட்டும் அங்கக உரங்களை, செயற்கை உரங்களுடன் இட்டு மண்வளத்தைப் பாதுகாக்க வேண்டும்.

ஒரு நிலம் வளமிக்கதாக இருந்தால், அதாவது, மூன்று பேரூட்டங்களும் அதிகமாக இருந்தால், உரச் சமன்பாடுகளின் மூலம் உரப் பரிந்துரைகளைக் கணக்கிடும் போது, மிகவும் குறைவாக அல்லது எந்தப் பேரூட்டத்தையும் இடத் தேவையில்லை. இதைப் போல, நிலம் வளமற்றதாக இருந்தால், அதாவது, சத்துகள் குறைவு அல்லது அதற்குக் குறைவாக இருந்தால், அதிகளவில் இரசாயன உரச் சத்துகளை இட வேண்டும். இந்நிலையில் உரச் சமன்பாடுகளின் முடிவுகளிலிருந்து சிறிது மாறுபட்டு, கீழ்க்கண்டபடி முடிவுகளை எடுப்பது நல்லது.

வளமான நிலத்தில், உரப் பரிந்துரை சமன்பாடுகளின் மூலம், இரசாயனச் சத்துகளை இடத் தேவையில்லை என்றாலும், பொதுப் பரிந்துரை அளவில் பாதியை, இரசாயன உரங்கள் மூலம் அல்லது ஒருங்கிணைந்த முறையில் பயிருக்கு வழங்க வேண்டும். அப்போது தான் வளரும் பயிர்களின் உடனடித் தேவைக்கான சத்துகள் பயிருக்குக் கிடைக்கும். மேலும், மண்ணிலிருந்து பயிர்கள் எடுத்துக் கொண்ட ஊட்டங்களை ஈடு செய்து, மண்வளத்தைக் காக்க முடியும்.

நிலம் வளமற்றதாக இருந்தால், அதிகளவில் பயிரூட்டங்கள் தேவைப்படும். இந்நிலையில், பொதுப் பரிந்துரை உர அளவை இரு மடங்காக உயர்த்தி, இரசாயன உரங்களை இடலாம். வளமற்ற நிலங்களுக்கு ஒருங்கிணைந்த முறையில் ஊட்டங்களை இடுவது சாலச் சிறந்தது. ஏனெனில், இட வேண்டிய இரசாயன உரச் சத்துகளின் ஒரு பகுதியை, இயற்கை மற்றும் உயிர் உரங்கள் வழங்கும். இரசாயன உரங்களை அதிகமாக இடும் போது, மேம்பட்ட உர நிர்வாகத்தைக் கடைப்பிடித்தல் மிகவும் முக்கியம்.

எனவே, உரப் பரிந்துரையைக் கையாளும் போது, இதுவரை கூறியுள்ள விவரங்களைக் கருத்தில் கொண்டு, பயிர்களுக்குச் சமச்சீர் ஊட்டங்கள் கிடைக்க வகை செய்து, மண்வளத்தைக் காக்க வேண்டும்.