மண்வளம் காக்கும் இயற்கைவழி சத்து நிர்வாகம்!

இயற்கை எருக்களில் தொழுயெரு, கம்போஸ்ட், பசுந்தாள் எரு ஆகியன, மண்ணில் ஈரத்தை ஈர்த்து வைக்கின்றன மற்றும் நுண்ணுயிர்கள் பெருக்கத்துக்கு உதவுகின்றன. பயிர்களுக்குத் தழைச்சத்து, மணிச்சத்து, சாம்பல் சத்து மற்றும் நுண் சத்துகளையும் அளிக்கின்றன. ஒரு டன் தொழுவுரம் சுமார் 50 கிலோ நெல் மகசூலைத் தருகிறது. மேலும், தொழுயெருவும் கம்போஸ்ட்டும் மண்ணின் அமைப்பை அபிவிருத்தி செய்கின்றன. மண்ணின் அயனி மாற்றுத்திறன் கூடவும், மண்ணின் இறுக்கம் தளரவும் உதவுகின்றன.

போதியளவில் தொழுயெரு அல்லது கம்போஸ்ட் கிடைக்காத போது, ஊட்டமேற்றிய தொழுவுரத்தைத் தயாரித்து இடலாம். இதற்கு, ஏக்கருக்கு 300 கிலோ மட்கிய சலித்த தொழுயெருவுடன், இடப்போகும் பயிருக்குப் பரிந்துரை செய்யப்பட்ட சூப்பர் பாஸ்பேட் உரத்தைக் கலந்து, சுமார் ஒரு மாதம் மூட்டம் போட்டு வைக்க வேண்டும். பிறகு, சிபாரிசு செய்யப்பட்ட அளவு சாம்பல் சத்து உரத்தைக் கலந்து, அடியுரமாக இட வேண்டும். இதனால், பயிர்களுக்கு மணிச்சத்து எளிதில் கிடைக்கிறது, மண்ணின் நீர்ப்பிடிப்புத் தன்மை கூடுகிறது, வேர்களின் வளர்ச்சி சிறப்பாக இருக்கிறது. மானாவாரிப் பயிர்கள், வறட்சியைத் தாங்கி வளரும்.

தக்கைப்பூண்டு, சீமை அகத்தி, கொளுஞ்சி, சணப்பு, அவுரி, நரிப்பயறு என்னும் பில்லிப்பயறு ஆகியன, பசுந்தாள் எருவாகப் பயிர் செய்வதற்கு ஏற்றவை. வேம்பு, புங்கம் ஆகியன, ஓரளவு பூச்சிகளைக் கட்டுப்படுத்தக் கூடியவை. கொளுஞ்சி, சணப்பு ஆகியன, நஞ்சை நிலங்களுக்கு ஏற்றவை.

தக்கைப்பூண்டு, களர் உவர் நிலங்களுக்கு ஏற்றது. நிலத்தின் களர் தன்மையைக் குறைக்கக் கூடியது மற்றும் தழைச்சத்தை அதிகமாகக் கொடுக்கக் கூடியது. பசுந்தாள் உரங்கள், ஒரு எக்டரில், சுமார் 80 கிலோ தழைச்சத்தை நிலை நிறுத்தும்.

இவற்றைத் தவிர, பண்ணை மற்றும் ஆலைகளிலிருந்து கிடைக்கும் கழிவுகளையும் உரமாக இடலாம். இவ்வகையில், தென்னை நார்க்கழிவை கம்போஸ்ட்டாக மாற்றி, எக்டருக்கு 12.5 டன் வீதம் இட்டால், நெல், சோளம், நிலக்கடலை போன்ற பயிர்களில் மகசூல் கூடும். மணற்பாங்கான நிலத்தில், நீர்த்தாங்கும் தன்மை இருமடங்காக உயரும்.

பாசன நீரின் உப்புத் தன்மையும், களர் மண்ணின் காரத்தன்மையும் குறையும். தென்னை நார்க்கழிவுக் கம்போஸ்ட்டில் 1.06 சதம் தழைச்சத்து, 0.06 சதம் மணிச்சத்து, 1.2 சதம் சாம்பல் சத்தும் உள்ளன. இவற்றைத் தவிர, துத்தநாகம், தாமிரம், இரும்பு, மாங்கனீசு ஆகிய நுண் சத்துகளும் உள்ளன.

அடுத்து, சர்க்கரை ஆலைகளிலிருந்து கிடைக்கும் பிரஸ்மட் என்னும் சர்க்கரை ஆலைக் கழிவையும் உரமாக இடலாம். இது, களர் நிலங்களில் சோடியத்தின் காரத்தன்மையை நீக்கக் கூடியது. மேலும், இதில் நுண் சத்துகளும் உள்ளதால், பயிர்களுக்கு நல்ல உரமாகப் பயன்படுத்தலாம். சர்க்கரை ஆலைக் கழிவையும், ஊட்டமேற்றிய தொழுவுரம் தயாரிப்பு முறையிலேயே, ஊட்டமேற்றிய சர்க்கரை ஆலைக் கழிவாகத் தயாரித்து, பயிர்களுக்கு உரமாக இடலாம்.

விவசாயிகள் கரும்புத் தோகையை நிலத்திலேயே எரித்து விடுவதால், தோகையிலுள்ள சத்துகள் வீணாகி விடுகின்றன. மேலும், தோகையை எரித்த இடத்தில் உள்ள மண்புழுக்களும் இறந்து விடுகின்றன. இத்தீமைகளைத் தவிர்த்து, கரும்புத் தோகையைக் கம்போஸ்ட்டாக மாற்றும் முறை, கடலூர் கரும்பு ஆராய்ச்சி நிலையத்தில் கண்டறியப்பட்டு உள்ளது. மேலும், வீடுகளிலிருந்து கொட்டப்படும் குப்பையை, மண்புழு உரமாக மாற்றலாம்.

இப்படி, இயற்கையில் கிடைக்கும் பல்வேறு பொருள்களை உரமாகப் பயன்படுத்தலாம். இவற்றை இடும் போது சத்துகள் நல்ல முறையில் கிடைக்க, பின்வரும் முறைகளைக் கடைப்பிடிக்க வேண்டும்.

+ கம்போஸ்ட் உரத்துடன் சிறிதளவு யூரியாவைச் சேர்ப்பது நன்மை பயக்கும்.

+ தொழுயெரு, கம்போஸ்ட், பசுந்தாள் எரு ஆகியவற்றை, சாகுபடிக்கு 3-4 வாரங்களுக்கு முன்பே இட வேண்டும். அப்போது தான் இவை சிதைவுற்று, பயிர்களின் வளர்ச்சிக் காலத்தில் அவற்றுக்குச் சத்துகளை அளிக்கும்.

+ அவரைப் பயிர்களைப் பயிர்ச் சுழற்சியில் சேர்க்க வேண்டும். இவை, காற்றிலுள்ள தழைச்சத்தை நிலைப்படுத்தி, பயிர்களுக்குக் கொடுக்கும்.

+ களர் நிலங்களில் தக்கைப்பூண்டு போன்ற பசுந்தாள் உரப்பயிர்களைப் பயிரிட்டு, மடக்கி உழ வேண்டும்.

+ தழைச்சத்து வீணாகாமல் இருக்க, யூரியாவுடன் சம அளவில் வேப்பம் புண்ணாக்கையும் கலந்து இட வேண்டும்.

+ மண் பரிசோதனை செய்து தேவையான அளவு மட்டுமே உரங்களை இட வேண்டும். இரசாயன உரங்களுடன் அங்கக எருக்கள், நுண்ணுயிர் உரங்கள் மற்றும் பசுந்தாள் எருவை, பயிரிடப் போகும் பயிரின் தன்மையைப் பொறுத்து இட வேண்டும். பயிர்களுக்கு நுண்ணுயிர் உரங்களை இடும் போது, இரசாயனத் தழைச்சத்தில் சுமார் 25 சதவீதத்தைக் குறைத்துக் கொள்ளலாம்.

தொழுயெரு

பெரும்பாலோர், தொழுயெருவை முறையாகச் சேமிப்பதில்லை. எந்த இன மாடாக இருந்தாலும், தினமும் 10 கிலோ சாணமும், 7 லிட்டர் சிறுநீரும் கழிக்கும். இப்படிப் பார்த்தால், ஆண்டுக்கு 3.5 டன் சாணமும், 2,500 லிட்டர் சிறுநீரும் ஒரு மாட்டிலிருந்து கிடைக்கும். ஆக, ஒரு மாடுள்ள விவசாயி, ஓராண்டில் ஒரு பயிருக்குத் தேவையான இயற்கை உரத்தைப் பெற முடியும். சாணத்தை எரிபொருளாகப் பயன்படுத்தாமல், எருவாகப் பயன்படுத்த வேண்டும்.

தொழுவுரத்தின் மூலம் களை விதைகள் பரவுவதாக ஒரு கருத்து உள்ளது. பல்வேறு காளான் வித்துகளைத் தொழுவுரத்தில் கலந்து, மட்கும் இடத்திலேயே இக்களை விதைகளை அழிப்பதற்கான ஆய்வுகள் மேற்கொள்ளப்பட்டுள்ளன.

மாட்டின் சாணத்தை விட, மாட்டுச் சிறுநீரில், தழைச்சத்து 50 சதம், சாம்பல் சத்து 25 சதம் கூடுதலாக உள்ளன. எனவே, மாட்டுக் கொட்டிலில் லேசாக மண்ணையும், மாடுகள் கழித்த வைக்கோலையும் பரப்பி, மாட்டின் சிறுநீரை வீணாக்காமல் சேமிக்கலாம். நூறு கிலோ மட்கிய தொழுயெருவில், தழைச்சத்து 500 கிராம், மணிச்சத்து 300 கிராம், சாம்பல் சத்து 500 கிராம் உள்ளன.

கோழியெரு

பெரும்பாலான உழவர் பெருமக்கள், கலப்புப் பண்ணைய முறையைத் தீவிரமாகக் கடைப்பிடித்து வருகிறார்கள். இதில், கோழி வளர்ப்பு முக்கிய இடத்தை வகிக்கிறது. ஒரு கோழி, அன்றாடம் 68 கிராம் எச்சத்தை இடுகிறது. நூறு கிலோ கோழியெருவில் 2.75 கிலோ தழைச்சத்தும், 3 கிலோ மணிச்சத்தும், 2.5 கிலோ சாம்பல் சத்தும் உள்ளன. பண்ணையில் இருந்து வெளியேறும் கோழியெச்சத்தை அப்படியே நிலத்தில் இடக்கூடாது. ஒரு மாதம் வரை நிழலில் வைத்திருந்து இட வேண்டும். தொழுயெருவை விட, கோழியெருவில் அதிகளவில் சத்துகள் உள்ளன.

ஆட்டுக்கிடை வைத்தல்

நேரடியாக ஆடுகளை நிலத்திலேயே பட்டியிட்டு அமர்த்தி, அவற்றின் கழிவுகளை உரமாகப் பெறுவது, கிடை வைத்தல் எனப்படுகிறது. இதை உழவர் பெருமக்கள் பரவலாகப் பயன்படுத்தி, மகசூலைப் பெற்று வருகிறார்கள். எந்த இன ஆடும், தினமும் 300 கிராம் புழுக்கை மற்றும் 200 மி.லி. சிறுநீரைக் கழிக்கும். ஆட்டெரு அவ்வருடம் மாட்டெரு மறு வருடம் என்பது பழமொழி. நூறு கிலோ ஆட்டெருவில், ஒரு கிலோ தழைச்சத்தும், 400 கிராம் மணிச்சத்தும், ஒரு கிலோ சாம்பல் சத்தும் உள்ளன. தொழுயெருவில் இருப்பதை விட, ஆட்டெருவில், அதிகளவில் சத்துகள் இருக்கின்றன.

பசுந்தாள் எருப்பயிர்கள்

பசுந்தாள் எருப்பயிர்களை, மட்குச்சத்து மற்றும் தழைச்சத்துகாகப் பயன்படுத்த வேண்டும். பசுந்தாள் பயிர்களை வளர்ப்பதன் மூலம், ஆகாயத்தில் உள்ள தழைச்சத்தை, மண்ணில் நிலைப்படுத்த முடிகிறது. இவற்றை நிலத்தில் வளர்க்கும் போது, பயிருக்குத் தேவையான சத்துகள், அடிமண்ணில் இருந்து மேற்பகுதிக்குக் கொண்டு வரப்படுகின்றன.

இத்தழைகள், எளிதில் மட்கும் தன்மை மிக்கவை. இவற்றை மண்ணில் இடுவதன் மூலம், நுண்ணுயிர்களின் செயல்களை ஊக்குவித்து, பயிருக்குத் தேவையான உணவுப் பொருள்களை விரைவாக நிலைக்கச் செய்யலாம். ஒரு எக்டருக்குத் தேவையான பசுந்தாள் தழைகளும், அவற்றிலுள்ள தழைச்சத்தின் அளவும் இங்கே தரப்பட்டு உள்ளன.

தக்கைப்பூண்டு: 24 டன், 140 கிலோ.

மணிலா அகத்தி: 25 டன், 145 கிலோ.

சித்தகத்தி: 21 டன், 110 கிலோ.

சணப்பு: 17 டன், 115 கிலோ.

நரிப்பயறு: 17 டன், 80 கிலோ.

கொளுஞ்சி: 10 டன், 60 கிலோ.

பசுந்தாள் எருப்பயிர்களில், செஸ்பேனியா ரோஸ்டிரேட்டா என்னும் மணிலா அகத்தியின் தண்டிலும் வேரிலும் நிறைய முடிச்சுகள் இருக்கின்றன. இவற்றிலுள்ள நுண்ணுயிர்கள், காற்றிலுள்ள தழைச்சத்தைக் கிரகித்து, அதிகளவில் நிலத்தில் சேமிக்கும். இப்பயிர் 45 நாட்களில் அதிகத் தழைகளைக் கொடுக்கும். இப்பயிரை வளர்த்து மடக்கி உழுதால், நெல்லுக்கு இட வேண்டிய செயற்கைச் தழைச்சத்தில் 25 சதத்தைக் குறைத்து இடலாம்.

மணிலா அகத்தியை, நெல் பட்டங்களின் இடையில், 20 செ.மீ. இடைவெளியில் ஊடுபயிராக வளர்த்து, 45 நாளில் சேற்றில் மடக்கி உழுது விடலாம். அல்லது பாதியிலேயே அறுத்து, கட்டைப் பயிராகவும் விடலாம். இம்முறையால், தாளடியில், எக்டருக்கு 750 கிலோ வரை, கூடுதல் மகசூல் கிடைக்கும். தக்கைப்பூண்டு, சணப்பு, கொளுஞ்சி போன்ற நன்செய், தோட்டக்கால் நிலங்களுக்கு ஏற்ற பசுந்தாள் பயிர்களை, கரும்பில் ஊடுபயிராக இட்டு, 45 நாளில் கரும்புப் பயிர் வரிசையில் வைத்து மண் அணைப்பதன் மூலம், எக்டருக்கு 12.5 டன் கூடுதல் மகசூல் கிடைக்கும்.

பசுந்தழை உரம்

பசுந்தழை உரம் என்பது, வேறு இடங்களிலிருந்து கொண்டு வரப்படும் இலைகள், புதர்ச் செடிகள் மற்றும் சிறு செடிகளை உரமாக இடுவதாகும். காட்டு மரங்களின் இலைகள் தான் பசுந்தழை உரத்தின் முக்கிய மூலதனம். தரிசு நிலங்கள், வயல் வரப்புகள் மற்றும் வேறு இடங்களில் வளரும் செடிகளும், பசுந்தழை எருவுக்கான ஆதாரங்கள் ஆகும்.

வேம்பு, இலுப்பை, கொளுஞ்சி, சிலோன் வாகை, புங்கம், எருக்கு, அகத்தி, சூபாபுல் மற்றும் புதர்ச் செடிகள் ஆகியன, முக்கியப் பசுந்தழைகள் ஆகும். இவற்றை நிலத்தில் இட்டால், மண்ணின் அமைப்பு மேம்படும். நீர்ப்பிடிப்புத் திறன் அதிகமாகும். களைச் செடிகளின் வளர்ச்சிக் குறையும். மண்ணின் காரத்தன்மை தீரும். வேர்முடிச்சு நூற்புழுக்கள் கட்டுப்படும்.

பசுந்தழைகளில் உள்ள சத்துகள்

வாகைத்தழையில், 2.76 சதம் தழைச்சத்தும், 0.28 சதம் மணிச்சத்தும், 4.60 சதம் சாம்பல் சத்தும் உள்ளன. புங்கன் தழையில், 3.31 சதம் தழைச்சத்தும், 0.44 சதம் மணிச்சத்தும், 2.39 சதம் சாம்பல் சத்தும் உள்ளன. வேப்பந் தழையில், 2.83 சதம் தழைச்சத்தும், 0.28 சதம் மணிச்சத்தும், 0.35 சதம் சாம்பல் சத்தும் உள்ளன. எருக்கந் தழையில், 2.06 சதம் தழைச்சத்தும், 0.54 சதம் மணிச்சத்தும், 0.31 சதம் சாம்பல் சத்தும் உள்ளன.

இயற்கை வழிகளில் சத்து நிர்வாகம் செய்தல், தொழுயெரு, கோழியெரு, ஆட்டெரு, பசுந்தாள் எருப்பயிர்கள் மற்றும் பசுந்தழைகள் இடுதல் ஆகியவற்றின் மூலம், மண்வளம் காத்து, உற்பத்தித் திறனை மேம்படுத்த முடியும்.

முனைவர் சி.ரா.ஸ்ரீரங்கசாமி, தீவனப் பயிர்கள் துறை, தமிழ்நாடு வேளாண்மைப் பல்கலைக் கழகம், கோயமுத்தூர். முனைவர் வே.இராஜன்பாபு, அன்பில் தர்மலிங்கம் வேளாண்மைக் கல்லூரி மற்றும் ஆராய்ச்சி நிலையம், திருச்சி.